dinsdag 15 februari 2011

(:

Heeee (:
Voor vandaag heb ik een verhaal geschreven, als jullie het leuk vinden ga ik volgende week weer verder ;d
Dit verhaal gaat over Laura. Laura heeft haar eigen stijl en wordt niet door iedereen geaccepteerd.
Dat komt doordat er 4 jaar geleden op 14 februari iets gebeurde, wat haar leven op zijn kop heeft gezet.


Hoofdstuk 1 Wil jij mijn Valentijn zijn?
Oh jippie, yes, jottem! Vandaag is het Valentijnsdag. De dag waarop men elkaar aflebbert en mensen altijd geintjes met mij uitproberen te halen en me voor de gek te houden. Tja ik ben niet bepaald geliefd onder de meeste mensen, maar dat kan me geen reet schelen. Eigenlijk als ik eerlijk moet zijn is de echte reden waarom ik deze dag haat, dat er 4 jaar geleden iets gebeurde wat mijn leven op z'n kop heeft gezet. 

Ik was 3 jaar verliefd op dezelfde jongen, Floris. Hij was lang, knap, populair, aardig en lief. En daardoor was ik niet de enige die voor hem viel. We waren al sinds kleins af aan vrienden, dat komt doordat onze ouders heel goed bevriend waren. Het was Valentijnsdag, eindelijk, eindelijk kon ik hem vertellen wat ik voor hem voelde. Maar toen ik op school aankwam, zag ik tot mijn verbazing twee mensen zoenen. Ik kwam dichterbij, want ik was natuurlijk heel benieuwd wie het nou eigenlijk waren, en toen zag ik ze, Floris en mijn beste vriendin Stacy. Ze lebberden elkaar af alsof hun leven er van af hing, alsof ze niet zonder elkaar konden.  Langzaam vulden mijn ogen zich met tranen die geluidloos over mijn wangen stroomden. Ik kon het niet geloven. Ik liet mijn cadeautje vallen en rende weg, weg van het hier en nu, weg van alles. Maar hoe hard ik ook rende, hoe hard ik probeerde te verdringen wat ik daarnet had gezien, ik kon het beeld van Stacy en Floris maar niet uit mijn hoofd krijgen. Mijn leven was die dag op z'n netst gezegd verneukt.

Dagen, weken kon ik niet naar school. Ik kon niet meer normaal eten of slapen. Waaraan, waaraan had ik dit te danken?! Ik was boos, woedend! Maar tegelijkertijd ook verdrietig en teleurgesteld. Waarom had Stacy me dit aangedaan? Wat heb ik verkeerd gedaan? Duizenden vragen spookten door mijn hoofd.
Je zou denken dat ik het overdreef, dat ik gewoon weer door moest gaan met mijn leven, maar dat kon ik gewoon niet. Floris en Stacy waren twee van de belangrijkste personen in mijn leven. 
3 weken later ging ik weer naar school. Ik was veranderd, verbitterd, verpest. Ik zag alles somber in.
Ik was niet alleen van de binnen kant, maar ook van de buitenkant veranderd. Doordat ik bijna niks at en zowat alles uitkotste wat erin ging was ik 10 kilo afgevallen. Floris had me proberen te bereiken, elke dag belde hij 's ochtends, 's middags en 's avonds aan. Maar ik deed niet open. Mijn ouders hadden het eigenlijk niet door wat er aan de hand was. Ik zei dat ik naar de dokter was geweest en die zei dat ik de Pfeiffer had en dat ik thuis moest blijven en rusten. Ze maakten zich vreselijke zorgen, maar ze hadden geen flauw benul wat er nou echt aan de hand was. Maar het ergste vond was, toen ik weer op school kwam, Stacy tegen me zei: 'Sorry, maar hij kiest voor mij en niet voor jou. We kunnen geen vrienden meer zijn.' Toen ze dat zei sloeg ik haar zó hard in haar gezicht, dat er 2 tanden uit haar mond vielen. Het bleef maar bloeden en bloeden. Het leek alsof het nooit ophield. Maarja ik vond dat ze het verdiend had, zo aardig was ik wel.

Jep, dat was mijn verhaal. Ik ben na al dit gedoe nog steeds verliefd op Floris. We zijn weer gewoon vrienden, maar ik heb hem dit nooit verteld. Ik zei gewoon tegen iedereen dat ik Pfeiffer had, lekker makkelijk. En Stacy is de grootste slet van de school. Floris en Stacy gaan niet meer met elkaar, omdat ze vreemd was gegaan. Ik loop de school binnen, terwijl ik over alles nadenk. Ik zie Stacy staan tussen allemaal jongens in een té kort rokje met een panty aan. Ze roept wat naar me, maar ik luister niet naar wat ze zegt. 
Ik doe nietsvermoedend mijn locker open en dan vallen er 30, nee 40 rozen bovenop me, met allemaal kaartjes erop. Is dit een grap ofzo? Nee joh, wie zou nou zoiets doen? Terwijl ik de rozen van me afgooi, zie ik dat de héle school me aangaapt. Mijn hoofd krijgt dezelfde kleur als de rozen.
Zelfs Stacy staat daar met haar mond open. Ik zie dat Floris ook naar me kijkt. Wie heeft deze rozen in hemelsnaam naar mij gestuurd gestuurd?

Dit was mijn verhaal, hope you like it (:
xxxxmisstuesday. <3

Geen opmerkingen:

Een reactie posten